ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ



ΙΕΡΑ  ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ




ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ 

ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ


ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΝΗΣΩ ΛΕΣΒΩ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

«μοί δέ λίαν τιμήθησαν ο φίλοι σου, Θεός…»



ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ



1 Σεπτεμβρίου - σίου Συμεών Στυλίτου το έκ Λέσβου.
4 Σεπτεμβρίου νακομιδή Λειψάνων γίου Θεοδώρου το Χατζ.
14 κτωβρίου γίου γνατίου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης.
9 Νοεμβρίου - γίας Θεοκτίστης Λέσβιας.
Α΄ Κυριακή μετά την 10η Νοεμβρίου - νακομιδή Λειψάνων γ. Γρηγορίου, πισκόπου σσου.
26 Νοεμβρίου - γίου Γεωργίου Χιοπολίτου.
30 Νοεμβρίου - γίου λεξάνδρου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης.
2 ανουαρίου - γίου Γεωργίου (Ζώρζη) βηρος.
3 ανουαρίου - σίας Θωμαϊδος Λεσβίας.
16 ανουαρίου - γίου Νικολάου Μυτιληναίου.
30 ανουαρίου - γίου Θεοδώρου Χατζ Μυτιληναίου το κ Πύργων Θερμς.
1 Φεβρουαρίου - σίων Δαβίδ, Συμεών καί Γεωργίου τν Λεσβίων.
14 Φεβρουαρίου - γίου Γεωργίου Πασγιάνου κ Πλαγις.
17 Φεβρουαρίου - γίου Θεοδώρου Βυζαντίου.
23 Μαρτίου - γίου Λουκ.
24 - Μαρτίου -γίου Παρθενίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
5 πριλίου - γίων Πέντε νεανίδων Μαρτύρων τν πό Λέσβου.
7 πριλίου - γίου Γεωργίου Σημειοφόρου, ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης.
8 πριλίου - γίου Δημητρίου το κ Μυστεγνν.
9 πριλίου καί Τρίτη Διακαινησίμου - γίων Ραφαήλ, Νικολάου, Ερήνης καί τν σύν ατ.
24 πριλίου - γίου Δούκα το Μυτιληναίου.
Δ΄ Κυριακ το Πάσχα, νάμνησις θαύματος το γίου Θεοδώρου το Βυζαντίου ν τει 1832 καί τς νακομιδς το σεπτο ατο Λειψάνου.
11 Μαΐου - τν ν Θερμ σιομαρτύρων λυμπίας καί Εφροσύνης.
12 Μαΐου – Ερεση Λειψάνων γίας Ερήνης ν Θερμ.
16 Μαΐου - γίου Γεωργίου μολογητο ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης.
29 Μαου - γίου Εθυμίου, πισκόπου Ζήλων.
Β’ Κυριακ Ματθαίου, τν ν Λέσβω διαλαμψάντων γίων.
2 ουνίου - γίου Κωνσταντίνου ψηλομετώπου το ξ γαρηνν.
13 ουνίου - Ερεσις Λειψάνων γίου Νικολάου ν Καρυας τς Θερμς.
3 ουλίου - Ερεσις Λειψάνων γίου Ραφαήλ ν Καρυας τς Θερμς.
4 ουλίου - γίου νδρέου πισκόπου Κρήτης ν ρεσ.
10 ουλίου - γίου Γρηγορίου πισκόπου σσου.
10 Αγούστου - γίων ναστασίου ξ σωμάτου καί Δημητρίου ξ γιάσου.
23 Αγούστου - Μετακομιδή τς Θαυματουργο εκόνος Κοιμήσεως τς Θεοτόκου
ξ εροσολύμων ες γιάσον καί γίου γάθωνος φεσίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ



ΜΗΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΗ Α΄ (1η) ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Μνήμη το σίου Πατρός μν Συμεών Στυλίτου το κ της Λέσβου.
πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Λέσβος σέ βλάστημα, καί πρεσβευτήν πρός Χριστόν, μετά τν συγγόνων σου, προβαλλομένη πιστς, γεραίρει σε σιε. Σύ γάρ νέος Στυλίτης, Συμεών θεοφόρε, φθης καί πληρώθης, ορανίων χαρίτων, ξ ν μετάδος γιε, τος μακαρίζουσι.

ΤΗ Δ΄ (4η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΡΒΙΟΥ
Ερεσις τν γίων Λειψάνων το Νεομάρτυρος γίου Θεοδώρου Χατζ το Μυτιληναίου το έκ Πύργων Θερμς καταγομένου, ν τει 1967, ο μνήμη τ Λ΄ ανουαρίου.
πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
κ Πύργων βλάστησας, καί ν Μυτιλήνη σαφς, θλήσας Θεόδωρε, πέρ Χριστο το Θεο, ξίως δεδόξασαι. θεν τά λείψανά σου, Νεομάρτυς ερόντες, χάριν κ τούτων θείαν, κομιζόμεθα πίστει, δοξάζοντες τόν Κύριον, τόν σέ στεφανώσαντα.

ΜΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

ΤΗ ΙΔ΄ (14η) ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου γνατίου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης το Θαυματουργο.
πολυτίκιον. χος α΄.
Τόν ποιμενάρχην Μηθύμνης γνάτιον σμασι, τόν μετά πάντων γίων δοξασθέντα ν θαύμασιν, μνήσωμεν παύστως ο πιστοί, συμφώνως ν τ τούτου ορτή καί ς πλεστα κατιδόντες π’ ατο, θεραπευθέντα πάθη κβοήσωμεν. Δόξα τ σέ δοξάσαντι, Δόξα τ σέ στεφανώσαντι, Δόξα τ νεργοντι διά σο πάσιν άματα.



ΜΗΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΗ Θ΄ (9η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ
Μνήμη τς γίας Θεοκτίστης τς Λεσβίας.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄.
Τς Μηθύμνης τόν γόνον καί θεον βλάστημα καί Παρίων τό κλέος καί τό ντρύφημα, Θεοκτίστην τήν γίαν εφημήσωμεν. Χαίροις βοντες πρός Ατήν, καλλιπάρθενε μνάς καί Νύμφη το Θεο Λόγου, καί πρεσβεύεις διαλείπτως το σωθναι τάς ψυχάς μν.

ΤΗΝ Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Ι΄ (10η) ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
νακομιδή τν Λειψάνων το γίου Γρηγορίου πισκόπου σσου το Θαυματουργο, ν τει 1936 καί τ μετακομιδή ατν ες Σκόπελον Γέρας.
πολυτίκιον. χος α΄. Το λίθου σφραγισθέντος.
Τούς θλους τν γίων θερμς πιζηλώσας, δείχθης ν τ κόσμω σάγγελος τόν βίον, τίμησας ν εληφας ρχήν, τό τάλαντον αξήσας το Χριστο καί σίως διαπρέψας τας ρετας σου πάντας κατεφώτισας. Δόξα τ ν γάπησας πολύ, δόξα τ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τ παρίστασαι Χριστ, Πάτερ Γρηγόριε.

ΤΗ ΚΣΤ΄ (26η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Γεωργίου το Χιοπολίτου.
πολυτίκιον. χος α΄. Το λίθου σφραγισθέντος.
Πληθύς Κυδωνιέων ν δας εφημήσωμεν, μν τόν πολιοχον, καί τς Χίου τό καύχημα, τς πίστεως πρόμαχον θερμόν, Γεώργιον λίτην τόν στερρόν, πλάκη γάρ γενναίως τ δυσμενε, καί τοτον κατηκόντισεν. θεν ν ορανος στεφηφορν, μάρτυσι συναγάλλεται, καί μν ξευμενίζεται, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

ΤΗ Λ΄ (30η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου λεξάνδρου ρχιεπισκόπου Μηθύμνης.
πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τριάδα κήρυξας τήν Παναγίαν σοφέ, φυλάξας γνότητα καί παρθενίαν καλς Πατέρων κλόγιον. θεν καί το Κυρίου φίλος γνήσιος φθης, καί θερμς πρεσβεύεις, ποιμενάρχα Μηθύμνης, λέξανδρε θεοφόρε, Λεσβίων καύχημα.


ΜΗΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

ΤΗ Β΄ (2α) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Γεωργίου το βηρος.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Παμμάκαρ Γεώργιε, τς βρίας βλαστός Λεσβίων γλάϊσμα, Νεομαρτύρων λαμπρόν καί θεον πόδειγμα. Κύριον νν δυσώπει ερηνεσαι τόν κόσμον, δοναι δέ τος μνοσι τν πταισμάτων τήν λύσιν, ς χων παρρησίαν ξιοθαύμαστε.

ΤΗ Γ΄ (3η)ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη τς σίας μητρός μν Θωμαΐδος τς Λεσβίας τς Θαυματουργο.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τάς θλίψεις το βίου σου, ς προσφοράν λογικήν, Χριστ προσενέγκασα, τήν τν θαυμάτων σχύν, σία ντείληφας. θεν ς συζυγίας, ποτύπωσιν θείαν, μέλπομεν Θωμαΐς σε, καί πιστς σοι βομεν, χαρε τς νήσου Λέσβου, σεμνόν γκαλλώπισμα.

ΤΗ ιςτ΄ (16η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου καί νδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου το Μυτιληναίου.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄.
Νεομάρτυς Κυρίου ξιοθαύμαστε, τού τήν μνήμην τελοντας το μαρτυρίου σου, καί θροισθέντας τ να περιφρούρησον, πό πάσης πειλς σεισμο, λοιμο τε καί ργς, Νικόλαε νεομάρτυς, βραβεύων πσιν ερήνην πταισμάτων λύσιν καί μέγα λεος.

ΤΗ Λ΄ (30η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το γίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου Χατζ το Μητιληναίου +1784
Βλ. πολυτίκιο στίς 4 Σεπτεμβρίου.




ΜΗΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

ΤΗ Α΄ (1η)ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη τν σίων καί Θεοφόρων Πατέρων μν καί αταδέλφων Δαβίδ, Συμεών καί Γεωργίου τν Λεσβίων.

Άπολυτίκιον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Τριάς τν σίων τά τς Λέσβου βλαστήματα, Δαβίδ θεοφόρος, Συμεών καί Γεώργιος, ο ζήσαντες σάγγελον ζωήν, καί δόξης μετασχόντες θεϊκς, πάσι δότε ατημάτων τάς δωρεάς, τος πίστει άνακράζουσι, δόξα τ νισχύσαντι μς, δόξα τ θαυμαστώσαντι, δόξα τ νεργοντι δι’ μν, πσιν άματα.

ΤΗ ΙΔ΄ (14η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Γεωργίου το κ Πλαγις Πλωμαρίου το Πασγιάνου +1693.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
πληθύς τν Λεσβίων τέρπου καί χόρευε, καί τήν πάμφωτον μνήμην το Νεομάρτυρος Γεωργίου, το στερρο πλίτου τίμησον, τι ν χρόνοις χαλεπος ναθλήσας καρτερς νίκησε τόν βελίαρ, καί νν ν πόλω πρεσβεύει πέρ τν πίστει γεραιρόντων ατόν.

Δόξα. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Λέσβος εφραίνεται σ πανηγύρει φαιδρς καί δει όρτια σματα μέλπουσα τούς θλους σου, γιε. Σύ γάρ Νεομαρτύρων τ χορεία συνήφθης, αματι καί βασάνοις ναθλήσας γενναίως, Γεώργιε παμμάκαρ, πέρ τς πίστεως.


ΤΗ ΙΖ΄ (17η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Θεοδώρου το Βυζαντίου.

πολυτίκιον. χος α΄.
Τ Θε σπερ δρον φερωνύμως, Θεόδωρε, δι’ θλήσεως πόνον προσηνέχθης πολύτιμον, καί μωμον θμα καί δεκτή, παμμάκαρ, γένου προσφορά, θεν πόθω συνελθόντες, τούς σούς γνας ν μνοις γεραίρομεν, καί δόξαν προσάγομεν Θε, τ θαυμαστς σε νισχύσαντι, κατ’ χθρν ρωμένων καί οράτων, πολύαθλε.


ΜΗΝ ΜΑΡΤΙΟΣ

ΤΗ ΚΓ΄ (23η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Λουκ +1802.

πολυτίκιον. χος δ΄. ψωθείς ν τ Σταυρ.
σκητικς προγυμνασθείς ν τ θω, τάς νοητάς τν δυσμενν παρατάξεις, τ πανοπλία λεσας παμμάκαρ το Σταυρο, αθις δέ πρός θλησιν, νδρικς πεδύσω, κτείνας τούς τς πίστεως ασθητούς πολεμίους. σιομάρτυς ξίφει νοητ, διό στέφθης, Λουκ διττος στέμμασιν.


ΤΗ ΚΔ΄ (24η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
Μνήμη το γίου καί νδόξου ερομάρτυρος Παρθενίου Πατριάρχου
Κωνσταντινουπόλεως +1657.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Θεον βλάσημα, τς Μυτιλήνης, ποιμήν νθεος, το Βυζαντίου, νεδείχθης εράρχα Παρθένιε- καί μαρτυρίου νύσας τόν δίαυλον, τόν δι’ γχόνης πέμεινας θάνατον. Πάτερ σιε, Χριστόν τόν Θεόν κέτευε, δωρήσασθαι μν τό μέγα λεος.



ΜΗΝ ΑΠΡΙΛΙΟΣ

ΤΗ Ε΄ (5η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη τν γίων πέντε Μαρτύρων νεανίδων τν πό Λέσβου.

πολυτίκιον. χος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Α πεντάριθμοι κόραι καί καλλιπάρθενοι, κ τς Λέσβου ς νθη τερπνά ξήνθησαν, καί γάπη θεϊκ τόν νον πτερώσασαι, μολόγησαν Χριστόν, πέρ ο τάς κεφαλάς, τμήθησαν στερροψύχως- ς εφημήσωμεν πάντες, ς εκλεες Παρθενομάρτυρες.

ΤΗ Ζ΄ (7η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη το ν γίοις Πατρός μν Γεωργίου ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης το Σημειοφόρου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
πύργος σειστος τς κκλησίας Χριστο, μέγας Γεώργιος, τς Μυτιλήνης ποιμήν, φωστήρ παμμέγιστος, νωθεν συγκαλεται τν γγέλων τάς τάξεις, κάτωθεν συναθροίζει τν νθρώπων τά πλήθη, μόφωνον ναπέμψαι δόξαν Χριστ τ Θε.

ΤΗ Θ΄ (9η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη τν γίων νεοφανν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ερήνης. ( μνήμη ατν εναι μετατιθεμένη καί ορτάζεται τήν Τρίτη τς Διακαινησίμου βδομάδος).

ΤΗ ΚΔ΄ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Μνήμη το γίου καί νδόξου Νεομάρτυρος Δούκα το Μυτιληναίου μαρτυρήσαντος ν Κωνσταντινουπόλει ν τει 1564.

πολυτίκιον. χος δ΄.
ς τν ρθοδόξων μψυχωτής, Νεομαρτύρων μπνευστής, τν Λεσβίων βλαστός, κκλησίας πέρμαχος, θλητά Δούκα, μεγαλοφώνως τιμμέν σε, πρέσβευε Χριστ τ Θε σωθναι τάς ψυχάς μν.



ΜΗΝ ΜΑΪΟΣ

ΤΗ ΙΑ΄ (11η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ
Μνήμη τς γίας σιομάρτυρος λυμπίας τς νεοφανος σκησάσης καί θλησάσης ν τ ερ Μον Καρυν, Θερμς Λέσβου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
σίως μονάσασα, τν Καρυν τ Μον, ν ταύτη νήθλησας, τν πειρατν τ χειρί, κτανθεσα θεόληπτε, θεν ρτι γνωσθεσα, πινεύσει τ θεία, δειξας λυμπία, τήν σήν θλησιν πσι, διό σε σιομάρτυς, Χριστο μακαρίζομεν.

τερον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Θε νατεθεσα κ νεότητος πάνσεμνε, μόνασας σίως, καί νδρείως νήθλησας, διό πιφανεσα μυστικς, δήλωσας τήν θλησιν τήν σήν, ν μνομεν λυμπία σματικς βοντες σιομάρτυς, δόξα τ δεδωκότι σοι σχύν δόξα τ σέ στεφανώσαντι, δόξα τ τος γίοις θλητας, λαμπρς σέ ριθμήσαντι.


ΤΗ ΙΒ΄ (12η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ
Ερεσις τν ερν Λειψάνων τς γίας Παρθενομάρτυρος Ερήνης ν Καρυας τς Θερμς. (Ψάλλεται τ ι΄(10η) ουλίου πί τ ερέσει τν σεπτν Λειψάνων τν νεοφανν γίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ερήνης).

ΤΗ Ιςτ΄ (16η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ
Μνήμη το ν γίοις πατρός μν Γεωργίου ρχιεπισκόπου Μυτιλήνης το μολογητο.
(βλ. 1η Φεβρουαρίου όπου ο Άγιος Γεώργιος συνεορτάζει με τους Αγίους αδελφούς του).

ΜΗΝ ΙΟΥΝΙΟΣ

ΤΗ Β΄ (2α) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Μνήμη το Νεομάρτυρος γίου Κωνσταντίνου ψηλομετώπου το ξ γαρηνν.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Πσαν ηφρανας, πιστν χορείαν, καί κατήσχυνας, τούς γαρ γόνους, νακηρύξας λαμπρς τήν εσέβειαν, καί πομείνας νύποιστα βάσανα, Κωνσταντνε Μαρτύρων γλάϊσμα. ς ον τυχες, οπερ πόθεις οίδιμε, μνημόνευε μν τν εφημούντων Σε.

τερον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Φωσφόρος νέτειλε, τ κκλησία Χριστο, μνήμη τν θλων σου, φωτός πληροσα ατήν, Μαρτύρων κσφράγισμα, νδοξε Κωνσταντνε, λύουσα τήν πάτην, γόνων τν κ τς γαρ, λάμπουσα δέ πλουσίως, τάς ψυχάς τν ν πίστει, τήν μνήμην σου τελούντων ειμακάριστε.

ΤΗ ΙΓ΄ (13η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Ερεσις τν σεπτν Λειψάνων το ερομάρτυρος γίου Νικολάου ν Καρυας τς Θερμς. (Ψάλλεται τ Γ΄ (3η) ουλίου).


ΜΗΝ ΙΟΥΛΙΟΣ

ΤΗ Γ΄ (3η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
Ερεσις τν σεπτν Λειψάνων το ερομάρτυρος γίου Ραφαήλ ν Καρυας τς Θερμς.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τς Λέσβου τό πλήρωμα καί ρθοδόξων πληθύς, ν πίστει θροίσθητε ν Καρυας τς Θερμς, νθέως κραυγάζοντες. Κύριε, κεσίαις, Σν ερομαρτύρων, Ραφαήλ, Νικολάου καί παρθένου Ερήνης, μν πσι παράσχου, πταισμάτων φεσιν.

ΤΗ Δ΄ (4η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
Μνήμη το γίου νδρέου πισκόπου Κρήτης, ποητο το Μ. Κανόνος, το ν ρεσ νταφιασθέντος.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία διέπρεψας, καί ρετν τ φωτί, καί Κρήτης γεγένησαι, ρχιερεύς εκλεής, νδρέα Πατήρ μν, θεν ν ρεσ δέ, κοιμηθείς εράρχα, ταύτην καθαγιάζεις,τ γίω σου σκήνει, ατούμενος τος πσιν, ερήνην καί θεον λεος.

τερον. χος α΄.
Ανέσωμεν συμφώνως τς Κρήτης τόν Ποιμένα καί τόν ποιητήν το Μεγάλου Κανόνος καί ριστέα, νδρέαν τόν νδοξον πιστοί καί μέγιστον προστάτην ρεσο καί βοήσωμεν ο πάντες, τ Χριστ τ σώζοντι μς κ πειρασμν. Δόξα τ γαθότητι τ σ δόξα τ εσπλαχνία σου, δόξα τ οκονομία σου μόνε φιλάνθρωπε.

χος πλ. α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Το Δαβίδ τήν κινύραν Πάτερ μιμούμενος, ν κκλησία σίων προσάδεις σμα καινόν, ς σοφός φηγητής το θείου Πνεύματος, σύ γάρ βρόντησας μν, τάς τς χάριτος δάς, καί λόγον δικαιοσύνης, νδρέα Πατέρων κλέος, πρός σωτηρίαν τν ψυχν μν.

ΤΗ Ι΄ (10η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
Μνήμη το ν γίοις Πατρός μν Γρηγορίου πισκόπου σσου το Θαυματουργο.

πολυτίκιον. χος α΄.
Τούς θλους τν γίων θερμς πιζηλώσας δείχθης ν τ κόσμω σάγγελος τόν βίον, τίμησας ν εληφας ρχήν, τό τάλαντον αξήσας το Χριστο καί σίως διαπρέψας τας ρετας σου πάντας κατεφώτισας. Δόξα τ ν γάπησας πολύ, δόξα τ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τ παρίστασαι Χριστ, Πάτερ Γρηγόριε.

ΜΗΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΤΗ ΙΑ΄ (11η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Μνήμη τν γίων Νεομαρτύρων ναστασίου ξ σωμάτου καί Δημητρίου ξ γιάσου.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Θεοι ρπηκες τς νήσου Λέσβου, νεδείχθητε, χρόνοις στέροις, ναστάσιε μο καί Δημήτριε, πέρ Χριστο μοφρόνως θλήσαντες, καί τόν ρχαον χθρόν καταισχύναντες. Νέοι Μάρτυρες, Χριστ τ Θε πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι μν τό μέγα λεος.

ΤΗ ΚΓ΄ (23η) ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Μετακομιδή τς ερς καί Θαυματουργο εκόνος Κοιμήσεως τς Θεοτόκου ξ εροσολύμων ες γιάσον καί γάθωνος το φεσίου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τ θεία Εκόνι σου γιάσος γνή χορεύει καί γάνυται καί μεγαλύνει εί. Τήν δόξαν σου χραντε, ταύτην γάρ μεταχθεσαν κ Σιών τς γίας κέκτηται πλοτον μέγαν, καί βο καυχωμένη. Χαρε Κεχαριτωμένη, Κύριος μετά σο.





ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΙ ΚΙΝΗΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ

Τ Τρίτη τς Διακαινησίμου, Μνήμη το γίου Ραφαήλ καί τν σύν ατ.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
ν Λέσβω θλήσαντες, πέρ Χριστο το Θεο, ατήν γιάσατε, τ τν Λειψάνων μν, ερέσει μακάριοι, θεν μς τιμμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, μα σύν Νικολάω, καί παρθένω Ερήνη, ς θείους μν προστάτας, καί πρέσβεις πρός Κύριον.

τερον. Άπολυτίκιον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Τς θάκης τόν γόνον καί τς Λέσβου τό καύχημα, σιομαρτύρων τήν δόξαν, Ραφαήλ εφημήσωμεν, ρτίως γάρ μν φανερωθείς, άματα πηγάζει τος πιστος, καί κατ’ ναρ καί καθ’ παρ, περφυς πτάνεται τος κράζουσι. Δόξα τ δεδωκότι σοι σχύν, δόξα τ σε θαυμαστώσαντι, δόξα τ κπληροντι διά σο, μν τά ατήματα.

Τ Δ΄ Κυριακ το Πάσχα,  νάμνησις τς διά το θαύματος το γίου Θεοδώρου το Βυζαντίου διασώσεως τς πόλης Μυτιλήνης καί νήσου τς Λέσβου πό τς θανατηφόρου πανώλους ν τει 1832 καί τς νακομιδς το σεπτο ατο Λειψάνου.

πολυτίκιον. χος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Τό πάντιμον Λείψανον το Θεοδώρου, πιστοί, νδόξως τιμήσωμεν ς θησαυρόν τιμαλφ, καί πάντες βοήσωμεν, Σσον κ τν κινδύνων τούς πιστς σε μνοντας, ς πότε σύ ρρύσω κ πανώλους τήν πόλιν καί πάντας περιφρούρησον τας κεσίαις σου.

Τ Β’ Κυριακ Ματθαίου,  κολουθία τν ν Λέσβω διαλαμψάντων γίων.
Άπολυτίκιον. χος α΄. Τς ρήμου πολίτης.
Τούς κ Λέσβου ς στρα νοητά νατείλαντας, καί πό χωρν διαφόρων ν ατ διαπρέψαντας, σίους τε καί Μάρτυρας μο, καί θείους Ϊεράρχας το Χριστο, ν μι νευφημήσωμεν ορτ ο Λέσβιοι κραυγάζοντες, δόξα τ νισχύσαντι μς, δόξα τ θαυμαστώσαντι, δόξα τ δι’ μν περιφανς, τήν νσον μν κλείσαντι.

πολυτίκιον. χος γ’. Θείας πίστεως.
Θεον σύστημα κλεινν σίων, καί μήγυριν ρχιερέων, καί Μαρτύρων καθαίρετον φάλαγκα, νσος Λέσβος γεραίρει χορεύουσα, ς ν ατ τόν Χριστόν μεγαλύνοντας, καί πρεσβεύοντας δωρήσασθαι τας ψυχας μν ερήνην ληθ καί μέγα λεος.



ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΚΥΡΙΟΥ

http://stratisandriotis.blogspot.com/2009/05/blog-post_5072.html?spref=fb



Οι Άγιοι της Λέσβου

  • Γράφτηκε από  Στρατή Ανδριώτη

Οι Άγιαι Πέντε Νεάνιδες Μάρτυρες (Α' αιώνος)
.
Γεννήθηκαν στην Λέσβο. Σύμφωνα με την παράδοση κατοικούσαν στον Γαβαθά της Άντισσας και μαρτύρησαν στα πολύ παλιά χρόνια. Αναφέρεται ότι στο όρος Όρδυμνος υπήρχε μοναστήρι των «Αγίων Πέντε». Η μνήμη τους εορτάζεται την 5η Απριλίου....
                                                                             .
Άγιος Αλέξανδρος Επίσκοπος Μηθύμνης

Ήταν Επίσκοπος Μηθύμνης και έλαβε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (325μ.Χ.). Εικάζεται ότι είναι ο ιδρυτής μοναστηριού έξω από τη Λαφιώνα της Λέσβου, όπου και έζησε στα τέλη της ζωής του και πιστεύεται ότι ετάφη σε μεγάλη πέτρινη σαρκοφάγο που σώζεται εκεί. Εορτάζεται στις 30 Νοεμβρίου.
                                                                       .
Άγιος Ανδρέας Κρήτης, ο Υμνογράφος (740 μ.Χ.)

Καταγόταν από την Δαμασκό και ήταν βωβός μέχρι τα επτά του χρόνια, όταν και θεραπεύθηκε την ώρα που κοινωνούσε. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους Υμνογράφους και ρήτορες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με εξέχον ποιητικό έργο τον «Μεγάλο Κανόνα». Έλαβε μέρος στην ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο (680μ.Χ.). Έγινε Επίσκοπος Κρήτης επιτελώντας σπουδαιότατο έργο και ταξιδεύοντας κάποτε από την Κωνσταντινούπολη για την Κρήτη, αρρώστησε μέσα στο πλοίο και εκοιμήθη στην Ερεσό της Λέσβου, όπου και ετάφη. Εορτάζεται στις 4 Ιουλίου.
                                                               .
Άγιος Γεώργιος Μυτιλήνης, ο Σημειοφόρος (821 μ.Χ.)

Γεννήθηκε το 776 στην Μικρασία. Ορφανός από γονείς έγινε μοναχός όταν ήταν 18 ετών και για μεγαλύτερη άσκηση ήρθε στην Μυτιλήνη. Λόγω της αγιότητάς του έγινε Επίσκοπος Μυτιλήνης, κατ' απαίτηση του λαού σε ηλικία 28 ετών. Μαζί με τον Πατριάρχη τον Άγ. Νικηφόρο παρουσιάστηκαν μπροστά στον Εικονομάχο αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄, ζητώντας του να πάψει τον διωγμό κατά της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να εξοριστούν και οι δύο. Ο Άγιος Γεώργιος αφού μαστιγώθηκε εξορίστηκε σε νησί της Προποντίδας, ζώντας ασκητικά, διδάσκοντας τους πιστούς και θαυματουργώντας. Για το λόγο αυτών των θαυμαστών σημείων ονομάστηκε Σημειοφόρος και εκοιμήθη από τις κακουχίες σε ηλικία 45 ετών. Εορτάζεται στις 7 Απριλίου.
                                                                                  .
Οι Άγιοι Τρεις Αδελφοί, Γεώργιος Αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης,
Συμεών ο Νέος Στυλίτης και Δαβίδ ο μοναχός

Από την οικογένεια του Αδριανού και της Κωνσταντώς που ζούσαν στην Μυτιλήνη, τα 5 από τα 7 παιδιά τους έγιναν μοναχοί. Ο πρωτότοκος Δαβίδ, βλέποντας σε όραμα τον Άγιο Αντώνιο να τον καλεί να γίνει μοναχός στο όρος Ίδη την Μ. Ασίας, ακολούθησε την προτροπή του και έζησε ασκητικά σε σπηλιά επί 30 έτη. Με υπόδειξη Αγγέλου κτίζει Μονή προς τιμήν των Αγίου Κηρύκου και Ιουλίτας συγκεντρώνοντας πολλούς μοναχούς. Εκεί η μητέρα του πριν πεθάνει, του παρέδωσε τον μικρότερο αδελφό του τον Συμεών, που έγινε μοναχός σε ηλικία 28 ετών και λίγο πριν κοιμηθεί ο Δαβίδ, πήρε ευλογία να μεταβεί στη μονή της Παναγίας στο «Μόλο» της Μυτιλήνης, όπου έζησε πάνω σε στύλο μιμούμενος τον Άγιο Συμεών τον Στυλίτη, παίρνοντας κοντά του τον αδελφό του Γεώργιο, χτίζοντας Μονή και ζώντας μαζί με την αδελφή τους Ιλαρία και άλλους μοναχούς. Λόγω του διωγμού του Λεόντα Ε', κατέφυγαν στο νησάκι του Αγ. Ισιδώρου στον κόλπο Γέρας. Ο Άγιος Συμεών εξορίστηκε εκ νέου στο νησί Λαγούσα της Τροίας και ασκήτευσε πάνω σε δεκάμετρο στύλο, προσελκύοντας και νουθετώντας πολλούς πιστούς. Αργότερα από τη Μονή του Νικήτα Μηδικίου περιοδεύει στα νησιά του Αιγαίου και στη Μαύρη Θάλασσα θαυματουργώντας, διδάσκοντας και στηρίζοντας τους Χριστιανούς. Ίδρυσε γυναικείο μοναστήρι και επί βασιλείας του Εικονομάχου Θεοφίλου συνελήφθη, εξορίσθηκε στην Αφουσία νήσο της Προποντίδας όπου έκτισε Μονή προς τιμήν της Παναγίας.
Ο Άγιος Γεώργιος εκδιώχθηκε από το μοναστήρι του στη Μυτιλήνη στο χωριό Μυρσίνα και όταν πέθανε ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, η Βασίλισσα Θεοδώρα σταμάτησε τους διωγμούς και έκανε συμβούλους της τον Συμεών και τον Γεώργιο που μετά από πολλές πιέσεις δέχθηκε να γίνει Επίσκοπος Μυτιλήνης. Το 843 εκοιμήθη ο Άγιος Συμεών και ο Άγιος Γεώργιος αφού προείδε τον θάνατό του μετά από εμφάνιση Αγγέλου εκοιμήθη το Μεγάλο Σάββατο του 845 ή 846. Και οι Τρεις Άγιοι Αδελφοί εορτάζονται την 1η Φεβρουαρίου. Ο Άγιος Συμεών εορτάζεται και την 1η Σεπτεμβρίου μαζί με τον παλαιό Στυλίτη.

Άγιος Αγάθων ο Εφέσιος

Ο Άγιος Αγάθων, επί βασιλείας του Εικονομάχου Λέοντος του Α' του Ισαύρου (775-780), έφυγε από την Κωνσταντινούπολη για την Παλαιστίνη που ήταν Εικονόφιλοι. Όταν η Αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία, πού αγωνίσθηκε για την επαναφορά των Αγίων Εικόνων εξορίστηκε στη Λέσβο, ήρθε και εκείνος φέρνοντας μια αρχαία βυζαντινή Εικόνα της Παναγίας, με επιγραφή "Μήτηρ Θεού Αγία Σιών» που σήμερα βρίσκεται στο ομώνυμο Ναό της Αγιάσου. Ο Αγάθων ο Εφέσιος διάλεξε μια δασωμένη έρημη τοποθεσία της Αγιάσου, όπου σήμερα βρίσκεται το παρεκκλήσιο της Ζωοδόχου Πηγής, το γνωστό σαν αγίασμα, και ασκήτεψε. Σε μια κρύπτη έκρυψε την Εικόνα μαζί με αλλά Ιερά κειμήλια και οι κάτοικοι των γύρω χωριών συνεπαρμένοι από την αγιότητα του Αγάθωνα, ερχόντουσαν για να ωφεληθούν, να εξομολογηθούν και να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Πολλοί ευσεβείς Χριστιανοί ήλθαν κοντά του και ασκήτευσαν υπό την καθοδήγησή του στο μοναστηράκι. Εικάζεται ότι ο Αγάθων ήρθε στη Λέσβο το 803 και εκοιμήθη την ημέρα της Υπαπαντής στις 2 Φεβρουαρίου του 830.
                                                                                .
Αγία Θεοκτίστη η Μηθυμναία

Γεννήθηκε και κατοικούσε στη Μήθυμνα της Λέσβου. Μετά τον θάνατο των γονέων της στάλθηκε σε κοντινό μοναστήρι αφιερώνοντας την ζωή της στον Χριστό. Σε ηλικία 18 ετών την αιχμαλώτισαν πειρατές, μαζί με άλλες κοπέλες, όταν είχε βγει για να δει την αδελφή της και καθώς τις μετέφεραν για να τις πουλήσουν σκλάβες, δραπέτευσε στην Πάρο και κρύφτηκε στο έρημο δάσος. Πέρασαν 35 χρόνια και την βρήκε πολύ αδυνατισμένη από τις νηστείες και τις κακουχίες, ένας ευσεβής Χριστιανός από την Εύβοια που είχε μεταβεί στο νησί για κυνήγι. Η Αγία του διηγήθηκε τον βίο της και του ζήτησε να της φέρει στο επόμενο ταξίδι του να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Πράγματι, οι Ιερείς του εμπιστεύτηκαν την θεία κοινωνία λόγω της ευσέβειάς του και έτσι η Αγία κοινώνησε. Την ίδια ημέρα ο Ευβοιώτης Χριστιανός όταν πέρασε για να δεί την Αγία πριν φύγει από το νησί, την βρήκε νεκρή εν έτει 885. Η μνήμη της τιμάται στις 9 Νοεμβρίου.

Αγία Θωμαΐς η Λέσβια

Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 910-913 στην Λέσβο από ευσεβείς γονείς, αφού η Παναγία είχε αποκαλύψει στην μητέρα της ότι το παιδί της θα ξεχώριζε σε χαρίσματα και αγιότητα. Σε ηλικία 24 ετών παντρεύτηκε, όμως ο άνδρας της ήταν πραγματικός τύραννος στη ζωή της, κτυπώντας και πληγώνοντας το σώμα της. Κάποτε εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπέμεινε τα βασανιστήρια του συζύγου της με πολλή προσευχή, αγωνιζόμενη συγχρόνως μέρα και νύχτα για να βοηθάει τους απόρους. Με την αγία ζωή της έφθασε σε σημείο να θαυματουργεί, θεραπεύοντας τις ασθένειες των ανθρώπων, με την δύναμη του Θεού που εισάκουγε τις προσευχές της. Σε ηλικία 38 ετών απέθανε και ετάφη στο μοναστήρι που ήταν ενταφιασμένη και η μητέρα της η οποία ήταν ηγουμένη. Αφού ο τάφος και το λείψανό της έκαναν πλείστα θαύματα, θεραπεύθηκε και ο σύζυγός της ο οποίος είχε δαιμονισθεί μετά τον θάνατό της. Η μνήμη της τιμάται την 3η Ιανουαρίου.
                                                                 .
Άγιος Θεοφάνης Σιγριανής (1000 μ.Χ.)

Θεωρείται κτήτορας της Ιεράς Μονής Υψηλού στο Σίγρι της Λέσβου. Έζησε στους χρόνους της Εικονομαχίας, επί Λέοντος του Ισαύρου. Απεφάσισε μαζί με την σύζυγό του να μονάσουν και αφού μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, πήγε στη Σιγριανή χτίζοντας μοναστήρι. Καταδιώχθηκε από τους εικονομάχους, φυλακίσθηκε δύο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και εξορίσθηκε στη Σαμοθράκη όπου εκοιμήθη εν ειρήνη. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Μαρτίου.
                                                                               .
Άγιος Γρηγόριος, Επίσκοπος Άσσου (1150 μ.Χ.)

Γεννήθηκε σε ένα παλιό χωριό της Γέρας στη Λέσβο. Μαθήτευσε στην Κωνσταντινούπολη κοντά σε σοφούς και Αγίους ανθρώπους και ακολούθησε τον Γέροντά του Αγάθωνα στο μοναστήρι του στη Μικρασία. Έγινε μοναχός στα Ιεροσόλυμα και παρέμεινε εκεί επί 15 έτη πριν επιστρέψει στον Γέροντά του ώστε να ασκητεύσει σε ερημικό κελί. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Άσσου διαπρέποντας στο έργο του. Όμως, αφού συκοφαντήθηκε πήγε στην Τένεδο για αρκετά χρόνια και επέστρεψε στο χωριό του στη Λέσβο, όπου δεν τον γνώρισε ούτε η μητέρα του όταν συναντήθηκαν. Εκεί φθονήθηκε από κάποιους που επιχείρησαν να τον φονεύσουν. Έκτισε τελικά μοναστήρι προς τιμήν της Παναγίας συγκεντρώνοντας πολλούς μοναχούς και εκοιμήθη σε μεγάλη ηλικία. Η μνήμη του εορτάζεται την Α΄Κυριακή μετά την 10η Νοεμβρίου.
                                                                                .
Αγία Ευπρέπεια

Εικάζεται ότι μαρτύρησε στη Μυτιλήνη. Σήμερα σώζεται ναϋδρίο προς τιμήν της Αγίας Ευπρέπειας, κτισμένο πάνω σε ερείπια βασιλικής με βαπτιστήριο του 6ου αιώνα.
                                                                              .
Οσία Ολυμπία και Οσία Ευφροσύνη (1235 μ.Χ.)

Η Οσία Ολυμπία γεννήθηκε στην Πελοπόννησο περί του έτους 1200. Σε ηλικία 10 ετών έχασε τους γονείς της και στάλθηκε στη Μονή Καρυών Θερμής της Λέσβου όπου Ηγουμένη ήταν η θεία της Δωροθέα. Όταν η Ολυμπία έγινε 19 ετών έγινε μοναχή και στα 25 διαδεχόμενη την θεία της ως Ηγουμένη. Στις 11 Μαΐου του 1235, οι πειρατές εισέβαλαν στο μοναστήρι όπου μόναζαν 30 μοναχές και κακοποίησαν όσες δεν πρόφθασαν να φύγουν. Η Αγία Ολυμπία υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Την έκαψαν σ' όλο το σώμα και πέρασαν πυρακτωμένη σιδηρόβεργα από τα αυτιά της, καρφώνοντας το κορμί της με 20 καρφιά σε μια σανίδα. Την Οσία Ευφροσύνη που ήταν ηλικιωμένη την κρέμασαν σε δέντρο και την έκαψαν.
                                                                           .
Άγιος Θεωνάς Θεσσαλονίκης ο Λέσβιος (1541 μ.Χ.)

Καταγόταν από το Πλωμάρι της Λέσβου. Έγινε μοναχός στην Ι.Μ. Παντοκράτορος Αγίου Όρους και εν συνεχεία μόνασε στην Μονή του Προδρόμου στη Ναύπακτο. Αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης χτίζοντας την Μονή της Αγίας Αναστασίας στην Χαλκιδική όπου και ευρίσκεται ολόσωμο το Άγιο λείψανό του. Εορτάζεται την 4η Απριλίου.
                                                                         .
Άγιος Ιγνάτιος Μηθύμνης (1566 μ.Χ.)

Γεννήθηκε το 1492 στο παλαιό χωριό Φάραγγα της Καλλονής. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια και ήταν απόγονος της μεγάλης οικογένειας των Αγαλλιανών της Κωνσταντινούπολης. Ήλθε σε γάμο και έγινε Ιερέας, όμως κάποτε από φοβερή επιδημία έχασε την γυναίκα και τα παιδιά του, εκτός από ένα που μετέπειτα έγινε μοναχός. Σε δύο μεγάλα κτήματα που κληρονόμησε από τον πατέρα του, επισκεύασε το παλαιό μοναστήρι της Μυρσινιώτισσας και στο άλλο ίδρυσε το μοναστήρι του Λειμώνος, όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί μοναχοί και παρέμεινε Ηγούμενος επί τέσσερα έτη. Το 1531 εξελέγη Μητροπολίτης Μηθύμνης και παρέδωσε το μοναστήρι στο γιό του Μεθόδιο. Εκείνος, ως Μητροπολίτης υπήρξε ο πατέρας, ο διδάσκαλος και ο σύμβουλος για όλους τους ανθρώπους, στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας. Ίδρυσε τη περίφημη «Λειμωνιάδα», όπου λειτουργούσαν σχολεία για να διατηρείται η ελληνική γλώσσα και η ιστορία τους Γένους, διδάσκοντας ο ίδιος, καθώς και άλλοι σοφοί διδάσκαλοι. Εκοιμήθη την 14η Οκτωβρίου, που είναι και ημέρα που τιμάται μεγαλοπρεπώς η μνήμη του.
                                                                                    .
Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη
και οι συν αυτώ Μάρτυρες (1463 μ.Χ.)

Ο Άγιος Ραφαήλ γεννήθηκε στην Ιθάκη και έγινε μοναχός στην Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών. Μετέβη στη Γαλλία όπου γνωρίσθηκε με τον εκ Θεσσαλονίκης Νικόλαο που από τότε συνδέθηκαν με μεγάλη φιλία. Επέστρεψαν στην Αθήνα και αφού πήγαν στην Κωνσταντινούπολη για εκκλησιαστικές υποθέσεις, όταν ήταν στη Θράκη έμαθαν για την Άλωση της Πόλης. Ήρθαν τότε στην Μυτιλήνη, όπου στη Μονή Καρυών της Θερμής, ο Άγιος Ραφαήλ έγινε Ηγούμενος. Μια διαμάχη όμως των κατοίκων της Θερμής με τους Τούρκους το 1463, έγινε αιτία να μεταβούν την Μεγάλη Παρασκευή οι Τούρκοι στο μοναστήρι και να αρχίσουν να βασανίζουν όσους συνέλαβαν. Πρώτο θανάτωσαν τον 11μηνο Ραφαήλ, που ήταν παιδί του Προέδρου της Θερμής Βασιλείου. Ύστερα έκαψαν μέσα στο πιθάρι την 12χρονη κορούλα του Ειρήνη, βασάνισαν και σκότωσαν την ανιψιά του Ελένη και είδε την γυναίκα του Μαρία να πεθαίνει μη αντέχοντας τα όσα φρικτά έβλεπε. Εν συνεχεία, αποκεφάλισαν και ακρωτηρίασαν τον σοφό διδάσκαλο της Θερμής τον Θεόδωρο, ο δε διάκονος Νικόλαος υπέστη καρδιακή προσβολή. Αφού θανατώθηκε ο προεστός Βασίλειος, έμεινε βασανιζόμενος ο Άγιος Ραφαήλ, του οποίου πριόνισαν το στόμα την Τρίτη της Διακαινησίμου 9 Απριλίου 1463 και ετελειώθη. Από τότε κάθε Λαμπροτρίτη οι Θερμιώτες λειτουργούσαν το μικρό εκκλησάκι που υπήρχε εκεί. Το 1959 οι ευσεβείς ιδιοκτήτες αυτού του χωραφιού χτίζοντας νέο εκκλησάκι, βρήκαν τον τάφο του Αγίου Ραφαήλ. Ακολούθησαν οράματα σε πολλούς πιστούς και απίστους που αποκάλυψαν τους τάφους των Μαρτύρων, οι οποίοι εξιστορούσαν λεπτομερώς το όλο ιστορικό, ακόμα και της παλαιάς μονής που καταστράφηκε από τους πειρατές (1235). Από τότε συνέβησαν πλείστα θαύματα που επιβεβαιώνουν την αγιότητα των Μαρτύρων, καθιστώντας την Ιερά Μονή που ανεγέρθη ως παγκόσμιο προσκύνημα.
                                                                       .
Άγιος Δούκας ο ράπτης (1564 μ.Χ.)

Καταγόταν από την Μυτιλήνη, και εργαζόταν ως ράπτης της τότε αριστοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν ένθερμος Χριστιανός και μιμήθηκε τον πάγκαλο Ιωσήφ όταν δεν παρασύρθηκε από μια τούρκισσα χανούμ που ήθελε να τον ρίξει στην αμαρτία. Όμως, γι' αυτή του την άρνηση συκοφαντήθηκε και κλείστηκε στις φυλακές, βασανιζόμενος να αρνηθεί τον Χριστό. Μαρτύρησε την 4η Απριλίου 1564.
                                                                      .
Άγιος Παρθένιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1657 μ.Χ.)

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και ξεχώριζε για την χριστιανική πίστη και τις γνώσεις του. Χειροτονήθηκε Ιερέας, κατόπιν Μητροπολίτης Χίου και αργότερα Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Συνελήφθη όμως και καταδικάσθηκε σε θάνατο, επειδή σε μια επιστολή του σε φίλο Μητροπολίτη, ανέφερε ότι έρχεται η Βασιλεία των Ουρανών. Η επιστολή έπεσε στα χέρια των Τούρκων οι οποίοι νόμισαν ότι ο Πατριάρχης ετοιμάζει επανάσταση. Αφού υπέστη βασανιστήρια, τον κρέμασαν την 24η Μαρτίου 1657 και άφησαν το λείψανο του Αγίου κρεμασμένο τρία μερόνυχτα. Κατόπιν το έριξαν στη θάλασσα και οι Χριστιανοί που το βρήκαν το έθαψαν σε ένα από τα Πριγκηπόνησα.
                                                                       .
Άγιος Γεώργιος Πασγιάνος (1693 μ.Χ.)

Γενηθείς στη Λέσβο, στο χωριό Πλαγιά του Πλωμαρίου, ήταν ράπτης στο επάγγελμα και μαρτύρησε στο Βυζάντιο την 14η Φεβρουαρίου του 1683.
                                                                       .
Άγιος Γεώργιος (Ζώρζης) ο Ίβηρ (1770 μ.Χ.)

Καταγόταν από την Ιβηρία και αναγκάσθηκε να γίνει υπηρέτης μωαμεθανού, ζώντας ειρηνικά και τίμια. Όταν έγινε 70 ετών μετάνιωσε που είχε γίνει και εκείνος μωαμεθανός και θέλησε να επιστρέψει στην πίστη του Χριστού. Δήλωσε στο Τούρκο κριτή ότι εξαναγκάστηκε από το αφεντικό του να αλλαξοπιστήσει και εξέφρασε την επιθυμία του να γίνει Χριστιανός. Τότε υβρίσθηκε, απειλήθηκε και βασανίστηκε, ώσπου τον κρέμασαν στην Μυτιλήνη, στο Παρμάκ-Καπού το 1770. Η μνήμη του εορτάζεται την 2α Ιανουαρίου.
                                                                         .
Άγιος Νικόλαος ο Μυτιληναίος (1771 μ.Χ.)

Ετελειώθη μαρτυρικώς το έτος 1771 και η μνήμη του εορτάζεται την 16η Ιανουαρίου.
                                                                             .
Άγιος Θεόδωρος Χατζής ο Μυτιληναίος (1784 μ.Χ.)

Γεννήθηκε στους Πύργους Θερμής της Λέσβου, όπου και αναγκάσθηκε να δεχθεί την θρησκεία των μουσουλμάνων. Μετανόησε όμως και κατέφυγε στο Άγιον Όρος, εξομολογήθηκε και επέστρεψε στην Μυτιλήνη, παρουσιαζόμενος στον Τούρκο κριτή λέγοντας ότι είναι Χριστιανός. Μετά από ανακρίσεις και εξευτελισμούς, αποφάσισαν να τον κρεμάσουν. Καθ' οδόν προς το Μαρτύριο, ο Άγιος Θεόδωρος ζήτησε να του δώσουν το σχοινί που θα τον κρέμαζαν και αφού το φίλησε, το πέρασε μόνος του στο λαιμό του, δεικνύοντας την θέλησή του να πεθάνει για την πίστη του στον Χριστό. Τον κρέμασαν στο Παρμάκ-Καπού της Μυτιλήνης και το λείψανό του το έριξαν στη θάλασσα, όπου εκβράσθηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του Μόθωνα, νότια της πόλης. Εκεί ενταφιάσθηκε μέσα στο ναό και η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε την 4η Σεπτεμβρίου 1967. Η μνήμη του τιμάται στις 30 Ιανουαρίου.
                                                                                .
Άγιος Θεόδωρος ο Βυζάντιος (1795 μ.Χ.)

Γεννήθηκε το 1774 στο Νεοχώριο του Βυζαντίου από γονείς που ήταν πολύ καλοί Χριστιανοί, έχοντας αδελφό τον Γρηγόριο, μετέπειτα Επίσκοπο Ανδριανουπόλεως. Επιθυμία του ήταν να γίνει ζωγράφος και μαθήτευσε σ' έναν ξακουστό ζωγράφο του παλατιού του σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη, όπου δέχθηκε πιέσεις και αλλαξοπίστησε. Σύντομα όμως κατάλαβε το αμάρτημά του και δραπέτευσε πηγαίνοντας στη Μονή Αγ. Μακαρίου της Χίου. Με την βοήθεια των Πατέρων μετανόησε και ήλθε στη Μυτιλήνη, όπου παρουσιάστηκε στους Τούρκους και δήλωσε ότι είναι Χριστιανός. Κατόπιν φυλακίζεται και βασανίζεται ώσπου τον κρέμασαν έξω από το φρούριο της Μυτιλήνης την 17η Φεβρουαρίου 1795. Ενταφιάσθηκε στο προαύλιο της Παναγίας Χρυσομαλλούσας και κατά την ανακομιδή των λειψάνων του διαπιστώθηκε ότι το σώμα του είχε διατηρηθεί ακέραιο, το οποίο και έκρυψαν σε κρύπτη του Μητροπολιτικού Ναού έως το 1832, όταν με την λιτάνευση του σεπτού σκηνώματος του Αγίου έγινε Μέγα Θαύμα και διασώθηκε η πόλη της Μυτιλήνης από την πανώλη. Μέχρι και σήμερα το σώμα του Αγίου Θεοδώρου τίθεται σε προσκύνηση στον Μητροπολιτικό Ναό.
                                                                         .
Άγιος Λουκάς ο Ανδριανουπολίτης (1802 μ.Χ.)

Γεννήθηκε στην Ανδριανούπολη και έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία 6 ετών. Τον πήρε τότε ένας έμπορας που ήταν καλός Χριστιανός και τον είχε μαζί του. Όταν έγινε 13 ετών φιλονίκησε με κάποια τουρκάκια, δέρνοντας ένα απ' αυτά. Συνελήφθη τότε, και για να μην τον φονεύσουν, έγινε δια της βίας μουσουλμάνος και δόθηκε σκλάβος στο σπίτι ενός Τούρκου. Δραπέτευσε όμως και πήγε στη Σμύρνη, όπου εξομολογήθηκε και πήγε στο Άγιον Όρος. Κατηχήθηκε στη Σκήτη της Αγίας Άννας και αποφάσισε να μαρτυρήσει στην Μυτιλήνη, όπως και ο Άγιος Θεόδωρος ο Βυζάντιος, για να ξεπλύνει το αμάρτημα της αρνήσεως του Χριστού. Γίνεται μοναχός και μεταβαίνει στα Πάμφιλα της Λέσβου, απ' όπου και ήρθε στη Μυτιλήνη παρουσιαζόμενος στον αγά αποφασισμένος να πεθάνει για τον Χριστό. Αφού φυλακίσθηκε, τον κρέμασαν την 23η Μαρτίου 1802.
                                                                          .
Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης (1807 μ.Χ.)

Γεννήθηκε στη Χίο το 1785 και μαθαίνοντας την τέχνη της ξυλογλυπτικής, βρέθηκε στην Καβάλα μαζί με άλλα παιδιά και επειδή έκλεψαν καρπούζια, για να γλιτώσει την τιμωρία, έγινε από φόβο μωαμεθανός. Και ενώ οι γονείς του είχαν χάσει τα ίχνη του, αποβιβάσθηκε σε ηλικία 10 ετών στη Χίο, δουλεύοντας μούτσος σ' ένα καΐκι. Εκεί κάποιος συγγενής του, τον αναγνώρισε, όμως άκουσε να τον ονομάζουν Αχμέτ! Μετά από λίγο κατόρθωσε και ήρθε εκ νέου στη Χίο, βρήκε τον πατέρα του, διηγήθηκε ότι απειλήθηκε και φοβούμενος να μην τον κρεμάσουν έγινε μωαμεθανός. Τότε, για να τον προστατεύσει ο πατέρας του από τους Τούρκους, τον έστειλε σε άγνωστο τόπο, στις Κυδωνίες (Αϊβαλί). Εκεί τον φρόντιζε μια πολύ καλή γερόντισσα και όταν ενηλικιώθηκε βρέθηκε μια καλή κοπέλα για να την νυμφευθεί. Η γερόντισσα όμως φανέρωσε στην οικογένεια της κοπέλας το μυστικό, ότι ο Γεώργιος είχε γίνει κάποτε μωαμεθανός και επειδή ο αδελφός της κοπέλας τον φθονούσε, πήγε και τον κατάδωσε στους Τούρκους. Έτσι, ο Γεώργιος συνελήφθη και παραδέχθηκε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Φυλακίστηκε 17 ημέρες, υπομένοντας τα πάνδεινα. Αφού εξομολογήθηκε και κοινώνησε, αποκεφαλίσθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1807 και η μεγάλη πανήγυρη που γινόταν έως την Μικρασιατική καταστροφή στο Αϊβαλί, μεταφέρθηκε από τους Αϊβαλιώτες πρόσφυγες στη Μυτιλήνη, όπου ο Άγιος συγκαταλέγεται στους Αγίους της Λέσβου.
                                                                        .
Άγιος Δημήτριος ο εκ Λαρίσης (1809 μ.Χ.)

Μαρτύρησε στα Μυστεγνά της Λέσβου στα χρόνια της τουρκοκρατίας.
                                                           .
Οι Άγιοι Αναστάσιος Πανέρας και Δημήτριος Μπεγιάζης (1816 μ.Χ.)
.
Ο Άγιος Αναστάσιος ήταν από τον Ασώματο της Λέσβου και ο Άγιος Δημήτριος από την Αγιάσο. Δούλευαν μαζί πλέκοντας καλάθια και μετέβαιναν σε ξένους τόπους για να τα πουλήσουν. Ήταν πολύ πιστοί Χριστιανοί και γι' αυτό όπου βρισκόντουσαν μιλούσαν θαρρετά για τον Χριστό και καλούσαν ακόμα και τους αλλόπιστους να Τον πιστέψουν. Συνελήφθησαν όμως από τους Τούρκους στον Κασαμπά της Μ. Ασίας, όπου και μαρτύρησαν ο Αναστάσιος σε ηλικία 20 και ο Δημήτριος σε ηλικία 18 ετών. Η μνήμη τους εορτάζεται την 11η Αυγούστου.
                                                                                    ..
Άγιος Κωνσταντίνος, ο εξ Αγαρηνών (1819 μ.Χ.)

Γεννήθηκε στη Στύψη της Λέσβου από γονείς μωαμεθανούς. Ήταν ωραίος νέος και τον θαύμαζαν όλοι. Μια γερόντισσα τουρκάλα από φθόνο τον δηλητηρίασε σε ηλικία 15 ετών και έμεινε τυφλός και κατάκοιτος. Μια χριστιανή, αφού ρώτησε την μητέρα του Κωνσταντίνου, τον ένιψε με αγίασμα και θεραπεύθηκε εντελώς. Όταν ορφάνεψε από πατέρα, μετέβη με τα τρία αδέλφια του στη Σμύρνη δουλεύοντας στα λαχανικά. Άρχισε τότε να παρακολουθεί τις χριστιανικές γιορτές και να αναζητεί την αληθινή πίστη. Μετέβαινε στη Μητρόπολη, όπου άκουγε για πολλές ώρες ωφέλιμες συζητήσεις και αναγνώσματα των θείων Γραφών. Στόχο έβαλε να γίνει Χριστιανός και αναχώρησε για το Άγιο Όρος. Εκεί όμως οι Πατέρες φοβόντουσαν να τον βαπτίσουν, μήπως αυτό γινόταν αιτία να κάψουν οι Τούρκοι την Αθωνική πολιτεία. Όμως, αφού ο Κωνσταντίνος δοκιμάστηκε από τον ίδιο τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε' βαπτίστηκε στα Καυσοκαλίβια. Προσκυνώντας λείψανα Νεομαρτύρων ετρώθη η ψυχή του να δώσει τη ζωή του για τον Χριστό. Όταν μετέβη στην Μαγνησία της Μ. Ασίας για να κάνει Χριστιανούς και τα άλλα αδέλφια του, περνώντας από το Αϊβαλί, αναγνωρίσθηκε από κάποιον Τούρκο και συνελήφθη. Τότε ομολόγησε ότι είναι Χριστιανός, φυλακίσθηκε, βασανίσθηκε φρικτά και επειδή δεν μπορούσαν να τον μεταπείσουν, τον έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη. Βασανιζόμενος και εκεί απαγχονίστηκε την 2α Ιουνίου 1819.
                                                                              .
Άγιος Ευθύμιος, επίσκοπος Ζήλων (1921 μ.Χ.)

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ευθύμιος, γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1876 στα Παράκοιλα της Λέσβου. Λεγόταν Ευστράτιος Αγρίτης ή Αγριτέλλης και σε ηλικία εννέα ετών, πήγε στη Μονή Λειμώνος. Παρακολούθησε μαθήματα στη Λειμωνιάδα Σχολή και αποφοίτησε, εγγραφόμενος στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Χειροτονήθηκε διάκονος και επέστρεψε στη Λέσβο και στη Μονή Λειμώνος, όπου διορίζεται ιεροκήρυκας, κηρύττοντας σπουδαίους λόγους και νουθετώντας τους πιστούς όλου του νησιού. Το 1911 χειροτονείται στην Κωνσταντινούπολη Επίσκοπος Ζήλων. Εγκαθίσταται στην Αμισό (Σαμψούντα) και στην επαρχία Πάφρας, ξεκινόντας έναν φοβερό έργο για να μορφωθούν οι 150.000 Έλληνες της περιοχής του. Το 1917 ανέλαβε να ηγηθεί στις ομάδες των Ελλήνων ανταρτών κατά των Τούρκων, οι οποίοι τον καταζητούν ως αρχηγό.
Το 1921 δεν υπάκουσε την απόφαση της Κεμαλικής κυβερνήσεως να εγκαταλείψει τον Πόντο, γι' αυτό συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Αμάσεια. Καταδικάσθηκε σε θάνατο και κλείσθηκε σε φυλακές, όπου υπέκυψε στα φρικτά βασανιστήρια. Η μνήμη του εορτάζεται την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.